W Łodzi możemy znaleźć ok. 200 rzeźb plenerowych, począwszy od tych kameralnych, znanych z parków i osiedli, przez rzeźby w średniej skali – jak „Czółenka” przed Dworcem Kaliskim czy „Kostka” przy ul. Żubardzkiej, aż po realizacje monumentalne – jak choćby iglica na Radogoszczu czy Pomnik Czynu Rewolucyjnego na Zdrowiu.

Obrazują one historię w skali mikro i w skali makro – od rezolanowych odpadów z fabryki guzików, które po latach przyniosły miastu jego bodaj najbardziej rozpoznawalne rzeźby, po próby formowania pomnikami lokalnej tożsamości – co zawsze stanowi swoistą „konstrukcję w procesie”.

Rzeźba plenerowa to nie tylko element estetyzacji przestrzeni publicznej. To złożony fenomen, na który składa się historia miejsca, fundatora, artysty, ale także zaplecze prawne, materiałowe i technologiczne oraz sytuacja polityczna, gospodarcza i społeczna. Rzeźba nie jest wyłącznie własną materialnością, ale i sposobem, w jaki o tę materialność i zawarte w niej sensy dbamy – lub w jaki odcinamy się od nich.

Pretekstem do spotkania i rozmowy z Marią Nowakowską będzie premiera wydanego przez Stowarzyszenie Nowa Kultura i Edukacja albumu zdjęć Anny Zagrodzkiej, z wstępem i wyborem obiektów dokonanym przez Marię oraz typografią i składem Joanny Szumacher. Stworzenie publikacji zostało dofinansowane ze środków Urzędu Miasta Łodzi.

GDZIE: ms2, sala audiowizualna

KIEDY: 28 lutego 2020, godz. 18:00